Kantloper

 

“We have found a strange footprint on the shores of the unknown. We have devised profound theories, one after another, to account for its origin. At last, we have succeeded in reconstructing the creature that made the footprint. And Lo! It is our own”.  A. Eddington

 

Hierdie bundel gedigte is ﹸn sensitiewe/tentatiewe versinnebeelding van geleefde ervarings van ’n kind, en later as voëlvrou en dan kantloper - ’n ontwikkelende konsep van ’n parallele androgene wese wat die alledaagse konsep van tyd en ruimte aanspreek in veelvuldige stemme - ’n wese wat kan rek en strek soos kougom van die aarde tot die hoogste onbereikbare dieptes van blou.

Die natuur en menslike patrone word spieëls van die oneindige paradoks, verweef tot een bestaan in die klein silwer venster van lewe. Die woorde vleg hortend en stotend deur die wêreld van ﹸn wese (kindmanvroudier-kantloper), wat lewe op die rand/kant van bestaan – knie sinesteties  betekenisse deur neologismes, pouses en ritmes, wat die simbiotiese deeg van bestaan laat uitrys – tot ﹸn tintelende momentele aanvoeling van woorde wat die verlede insluk en dan groeiend muteer en individueer tot ’n ewige-veranderende, tog diafaniese ewigheidsbegrip, soos wanneer kleure en teksture deurskyn op ragfyn ryspapier.

​

Die bundel eksploreer die ‘kant’ van dinge, ﹸn ander vlak van waarneming wat deur grense breek. Die grens/kant ontwikkel van ﹸn reguit lyn tot ’n gekantelde kronkellyn, ﹸn nuutontwikkelende domein deur die gelyktydige ervaring van musiek, kleure, geure en kant-teksture. Die geboorte van die kreatiewe vlam, die ongebrydelde blootstelling aan hoe die vuur as illusie in die kollektiewe brand, die gelydelike mutasie van die mites en metafore, tot iets buite die sinne – vind plaas as ’n sinestetiese uitbraaksel wat soos kougom strek van die grond na die blou lug en verder – die ervaring van die  kantloper rek, dans en tol saam met die uitbreiding en krimping van die heelal en flirteer met die ewigheid, die son en sterre  waaruit lewe spruit.

 

Die tema van Sneeuwitjie se spieël, afguns en nyd wat soos heksevure brand, speel met die drogbeelde van die self se begrip van die nou   – ’n kollektiewe kou waarbinne ons skel en skreeu en verwoes om die ek te laat oorleef in ’n wêreld van objektivering. Die bundel is ’n polifoniese komposisie van baie stemme wat gelyktydig soek na die toon, die tekstuur, die kleur en die geur wat soos ‘muses’ ons benoudheid vir oomblikke aanspreek met die ongeërgde erbarming van die sfere in die uitdagende een-en-twintigste eeu.

 

Opsomming (In Boek)

 

Louisa se kunswerke en gedigte gebeur spontaan as uitvloeisels van woorde en beelde vervleg, as deel van haar ervaring van die natuur en menslike interaksionele patrone. Dit word spieëls van ’n eindelose paradoks, verweef tot een bestaan, in die klein silwer venster van lewe. Haar woord-beelde is teksturele kant-komposisies van aanraking en gevoel in meervoudige stemme.

 

Die wentelelende weg van die “kreatiewe vuur”, het haar meegesleur, waar haar lewe as ﹸn Jungiaanse sielkundige (D.Phil), Joga instruktrise en bewaarder van al die verwaarloosde aspekte van die natuur, kinders, vroue en diere – tot kunswerke in woord en beeld ontwikkel het.

 

 

Kantloper/Fringe walker – exhibition

 

“Act to know thyself by means of symbols in thine own mind,

Without imagining, without deliberation, without analysing,

Without meditating, without introspecting;

Keeping the mind in its natural state”.   Tilopa

 

The Kantloper/Fringe walker exhibition unfolded whilst writing a collection of poetry exploring the life of a child, a bird-woman and the progressive manifestation of the Fringe walker – a developing concept of a parallel androgynous life form that challenges everyday understanding of time and especially space – in multiple voices – a being that can stretch from earth to heaven, like bubble-gum – a being that can flirt and dance with infinity, also the sun, the stars, and all the planets.

​

It is a synesthetic existence of a crossing of senses, where a new form of consciousness speaks in colours, smell, taste, music, and textures of feeling and experiencing with a depth and width, beyond human comprehension and possibility – a being that lives on the fringe of life, the edge of things, a place of constant interchange, traversing a multi-armed reality of spaciousness and vastness – an avatar or alter-ego or parallel existence, a new footprint on the shores of a struggling world in the twenty-first century –

​

“ Every consciously performed deed leaves a subconscious trace…Just as potter forms vessels out of formless clay, so we create through deeds, words, and thoughts, out of the still unformed material of our life and our sense-impressions, the vessel of our future consciousness, namely that which gives form and direction”.   Anguttara-Nikaya V1.

 

The paintings are an exploration of a  spaciousness, new footprints on an unknown shore teeming with life, manifesting from a space less background towards the beholder. It is an investigation of formless form or form in formlessness on the edge, the periphery of the world, of a metaphoric possibility of transformation/mutation into a beingness that lives in an open vastness of possibilities of wakefulness, unfathomable intelligence, and deep compassion.

 

The writing of the poetry and the creating of the images happened simultaneously.

 

“We have found a strange footprint on the shores of the unknown. We have devised profound theories, one after another, to account for its origin. At last, we have succeeded in reconstructing the creature that made the footprint. And Lo! It is our own”.  A. Eddington